De Toekomst van Zelfbewuste Machines: Een Diepgaande Verkenning door Gerben Stavenga
Delft, donderdag, 26 december 2024.
Het boek van Gerben Stavenga, ‘De creatie van zelfbewuste machines’, onderzoekt de vraag of kunstmatige intelligentie ooit in staat zal zijn om zelfbewustzijn te repliceren, zoals dat bij mensen aanwezig is. Door middel van een relationele systeemtheorie en een analyse van de structuur van menselijk bewustzijn, verkent Stavenga de mogelijkheden en beperkingen van AI op dit gebied. Dit werk biedt een belangrijke bijdrage aan de ethische discussies en beschouwingen over de toekomst van AI in onze samenleving, door een antwoord te zoeken op het ‘moeilijke probleem’ van bewustzijn: hoe de geest kan ontstaan uit materie. De inzichten die in dit boek worden gepresenteerd, zijn essentieel voor iedereen die geïnteresseerd is in de implicaties van AI-ontwikkeling en de historische context van mens en machine.
De Wetenschappelijke Benadering
Als wetenschapsfilosoof aan de Rijksuniversiteit Groningen brengt Stavenga een unieke combinatie van expertise in natuurkunde en filosofie naar dit complexe vraagstuk [1]. Zijn werk is bijzonder relevant in deze tijd waarin AI-systemen steeds geavanceerder worden [GPT]. Door gebruik te maken van een relationele systeemtheorie probeert hij het ‘moeilijke probleem’ van bewustzijn te ontrafelen - namelijk hoe bewustzijn kan voortkomen uit materie [1].
Historische Context en Moderne Ontwikkelingen
Het streven naar het creëren van een kunstmatige mens is een eeuwenoude droom die nu, met de huidige technologische vooruitgang, dichterbij lijkt dan ooit [1]. Stavenga’s analyse plaatst deze ontwikkelingen in een bredere historische context van mens en wereld, waarbij hij strenge analyses uitvoert over de betekenis en implicaties van deze vooruitgang [1]. Een fundamenteel uitgangspunt in zijn werk is dat voor het begrijpen van kunstmatig zelfbewustzijn, we eerst een diepgaand inzicht moeten hebben in het menselijk zelfbewustzijn [1].
Ethische Implicaties en Toekomstperspectief
Het onderzoek van Stavenga raakt aan kernvragen over de aard van bewustzijn en de mogelijke grenzen van kunstmatige intelligentie [1]. Door de structuur van menselijk zelfbewustzijn systematisch te analyseren, biedt het boek een wetenschappelijk kader voor het beoordelen van de mogelijkheden en beperkingen van AI in het ontwikkelen van echt zelfbewustzijn [1]. Dit werk is van bijzonder belang nu AI-systemen steeds meer menselijke eigenschappen lijken te vertonen [GPT].